Art. 57 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi, że orzekając rozwód Sąd ma obowiązek także orzec, czy i który z małżonków ponosi winę rozkładu pożycia. Jednakże na zgodny wniosek małżonków Sąd zaniecha orzekania o winie. W takim przypadku skutki są takie, jak gdyby żaden z małżonków winy nie ponosił.

Orzekanie o winie jest zatem co do zasady obowiązkowe. Jedynie w przypadku złożenia przez małżonków zgodnego oświadczenia o zaniechaniu orzekania o winie Sąd od tego odstąpi.

Czym jest wina?

Wina w rozkładzie pożycia obejmuje działania lub zaniechania naruszające obowiązki wynikające z przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (art. 23, 24, 27 KRO) lub zasad współżycia społecznego, prowadzące do zupełnego i trwałego rozkładu pożycia.

Z przywołanych powyżej przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wynika, że do obowiązków małżonków należy: wspólne pożycie, wzajemna pomoc, wierność, współdziałanie dla dobra rodziny, wspólne rozstrzyganie istotnych spraw rodziny i przyczynianie się do zaspokajania potrzeb rodziny.

Zamiar

Zgodnie z orzecznictwem do przypisania małżonkowi winy za rozkład pożycia nie jest konieczne, by jego zamiarem było objęte określone działanie lub zaniechanie zmierzające do rozkładu pożycia. Wystarczy jedynie możliwość przewidzenia znaczenia skutków takiego działania lub zaniechania.

Wina mniejsza czy większa?

Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie wprowadza rozróżnienia stopnia winy małżonków. Istotne jest ustalenie, czy zachowanie małżonka przyczyniło się do rozkładu pożycia, nie zaś stopień tego przyczynienia się. Nierówny stopień winy małżonków nie stanowi przeszkody do uznania ich za współwinnych rozkładowi pożycia.

Adwokat Jolanta Dymek posiada bogate doświadczenie w prowadzeniu postępowań rozwodowych. Sporządzamy pozwy, apelacje, reprezentujemy Klientów przed Sądami wszystkich instancji. Zapraszamy do skorzystania z naszych usług.

www.adwokatwlegionowie.pl